....ပိေတာက္ေတြ တစ္ကယ္ပြင့္မွာလား ….

အသစ္ေတြကို ခ်စ္တဲ့ စိတ္နဲ ့
ငါအခုထိ အတိုက္အခံ လုပ္ေနတုန္းပဲ
ငါ႔ႏႈတ္ခမ္းကို လႈပ္လႈပ္ၿပီး
ရန္သူေတြ ေမြးေနတုန္းပဲ
ဘယ္အရာဟာ ဘယ္ေနရာမွာ ျမစ္ဖ်ားခံ ခဲ့ပါလိမ့္
ဘာပဲေျပာေျပာ အားလံုးအခု ျပင္းျပေနၿပီ
မင္းေကာ ငါေကာ ကမာၻႀကီးေကာ
ရစရာ မ႐ွိေလာက္ေအာင္ကို
ျပင္းျပင္းျပျပ ႀကီး ျပင္းျပေနၿပီ
ဘယ္သူဘာဆိုတာကို ဘြားခနဲ ျမင္ရဖို႔
ေဟာဒီ့ေလာကႀကီး ကို ပိတ္ပစ္လိုက္ဖို႔ လိုမယ္
လြင့္ေနတဲ့ တိမ္ကေလးကို ခ်စ္တယ္
ပြင့္ေနတဲ့ ပန္းကေလးကို ခ်စ္တယ္
လြမ္းဖို႔အတြက္ဆို ငါ႔မွာ ဇ႐ွိတယ္
ငါ႔ကဗ်ာက ခုမွ ေလးဘက္တြားေနတုန္း
ဝင္သက္ နဲ ့ထြက္သက္က
သဟဇာတ မျဖစ္ရတဲ့ အခါ
မင္းကို သတိရျခင္းနဲ ့
ပဋိပကၡ မျဖစ္ေအာင္ ညွိရတယ္
စိတ္က
တသေဝမတိမ္း
မင္း႐ွိတဲ့ ဘက္ကို ယိမ္းတယ္
မင္းယူတဲ့ ဘက္ကို ညႊတ္တယ္
ေဟာင္းလြန္းေပမယ့္
သီခ်င္းေတြ အားလံုးေကာင္းလြန္းခဲ့တဲ့ အခါ
အခု ေဖ်ာ္ေျဖ ဖို ့အလွည့္က်သူကေတာ့
အစုန္ နဲ ့အဆန္ၾကား
မင္းနဲ ့မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျခားနားခဲ့ရတဲ့
ငါပဲျဖစ္တယ္
မင္းကေတာင္ဘက္ေျပးခ်ိန္မွာ
ငါကေျမာက္ဘက္လိုက္မိခဲ့
( ယြန္းပိုးျဖဴရဲ ့)
အခုထက္ထိေတာ့ ငွက္ေတြပ်ံေနတုန္းပဲ
ဆိုလိုတာက
ၿဂိဳဟ္ျပာႀကီး ရဲ႕ တစ္ေနရာ
ဒီတစ္ခါ
ပိေတာက္ေတြ တစ္ကယ္ပြင့္မွာလား…..။ ။

ညိဳထက္ညိဳ